سلام دوستای گلم

به وب لاگ خودتون خوش اومدین

خوشحال میشم ب چت رومم بیاید

قبل ازدواج:

مرد:دیگه نمیتونم منتظر بمونم

زن:میخوای ازپیشت برم؟؟؟

مرد:فکرشم نکن

زن:منو دوس داری؟؟؟

مرد:البته

زن:تاحالا به من دروغ گفتی؟؟؟

مرد:نه.چرااین سوال رومیپرسی؟؟

زن:منو مسافرت میبری؟؟؟

مرد:البته

زن:منو کتک میزنی؟؟؟

مرد:به هیچ وجه

زن:میتونم بهت اعتماد بکنم؟؟

بعدازازدواج:

همین متن رو ازپایین به بالا بخونید

ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﮐﺮﺩ
ﻣﺮﺍ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﯾﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﮐﺮﺩ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ شد
ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺪ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﺭﻭﯾﺎﯾﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﻫﺮ ﺷﺒﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻓﺮﺩﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻏﺮﺑﺖ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ
ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ‌ ﺍﻡ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ

مینویسم عشق

بخوان قلب

می نویسم عشق

بخوان نفس

می نویسم عشق

بخوان روح

می نویسم تو

بخوان من

می نویسم ما

بخوان عشق

پدرم میگفت:

محبتت را به برگ ها سنجاق مزن

که باد با خود می بَرد...

محبتت را به آب جویی بریز

که با ریشه ها عجین شود...

ریشه ها هرگز اسیر باد نیست...

                          مادرم میگفت:

                          پروانه ی محبتت را

                          به تار عنکبوتی بینداز که سیر نباشد...

                          محبتت را به خانه ی دلی بنشان

                          که خیال بیرون شدن ندارد...

                                                   و یاد معلمم بخیر...

                                                   هر وقت به آخر خط میرسیدم میگفت:

                                                   نقطه سر خط...

                                                   مهربان تر از خودت

                                                   با دیگران باش...

قبل ازدواج:

مرد:دیگه نمیتونم منتظر بمونم

زن:میخوای ازپیشت برم؟؟؟

مرد:فکرشم نکن

زن:منو دوس داری؟؟؟

مرد:البته

زن:تاحالا به من دروغ گفتی؟؟؟

مرد:نه.چرااین سوال رومیپرسی؟؟

زن:منو مسافرت میبری؟؟؟

مرد:البته

زن:منو کتک میزنی؟؟؟

مرد:به هیچ وجه

زن:میتونم بهت اعتماد بکنم؟؟

بعدازازدواج:

پدرم میگفت:

محبتت را به برگ ها سنجاق مزن

که باد با خود می بَرد...

محبتت را به آب جویی بریز

که با ریشه ها عجین شود...

ریشه ها هرگز اسیر باد نیست...

                          مادرم میگفت:

                          پروانه ی محبتت را

                          به تار عنکبوتی بینداز که سیر نباشد...

                          محبتت را به خانه ی دلی بنشان

                          که خیال بیرون شدن ندارد...

                                                   و یاد معلمم بخیر...

                                                   هر وقت به آخر خط میرسیدم میگفت:

                                                   نقطه سر خط...

                                                   مهربان تر از خودت

                                                   با دیگران باش...

ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﻫﻤﺪﻡ ﻏﻢ ﻭ ﻏﺼﻪ ﮐﺮﺩ
ﻣﺮﺍ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭﯼ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﯾﮏ ﺑﻮﺳﻪ ﮐﺮﺩ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺧﺎﻃﺮﻩ شد
ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻮﺳﻪ ﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ ﺁﺭﺯﻭﯾﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺷﺪ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﺎ ﺭﻭﯾﺎﯾﺶ ﺗﻨﻬﺎ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﻫﺮ ﺷﺒﻢ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺴﺮﺕ ﻓﺮﺩﺍ ﮔﺬﺍﺷﺖ
ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺘﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﻏﺮﺑﺖ ﺁﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ
ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﻣﺎﻧﺪﻩ ‌ ﺍﻡ ﻭ ﻋﺸﻖ ﻭ ﮐﻮﻟﻪ ﺑﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﺩ

مینویسم عشق

بخوان قلب

می نویسم عشق

بخوان نفس

می نویسم عشق

بخوان روح

می نویسم تو

بخوان من

می نویسم ما

بخوان عشق

لحظه هایم نازنیند، وقتی حضور نازنین تو را دارم!
چگونه دم از تنهایی توانم زد وقتی که لحظه لحظه ی عمرم آکنده از عطر حضور توست؟!
نه! من تنها نیستم! این تنهایی من است که تنهاست!

برعکس پول هایم زندگیم گوشه دارد، همانجا که همیشه تنها مینشینم!

میشه تنهایی بازی کرد
میشه تنهایی خندید
میشه تنهایی سفر کرد
ولی خدایی خیلی سخته تنهایی
تنهایی را تحمل کرد …!

فِـــــــــــــــــکر کَردی بِری میــــــمیـــــــرَم؟!؟

هـــــــــــــــــــــــ‍ـــــــــــــــــه شاید بمیرم...

ولی بَقیـــــــــــــــــــــه دارَن جاتــــــــــــو میگـــیـــــــــرَن

اینـــــــــــو نَذاشتَم لایـــــــــــــــــــــــــــــــــــک بِگیــــــــــــرَم

گُذاشتـــَـــــــــم حالِتــــــــــــو بِگیــــــــــــــــــ‍ــرَم...

مِِـــنََــــت کِِــــشی هــــایِِ بـی دلـــیـــل از هــر کـسـی... 


بــه اون جُُــــراََت قََــهْْــرهـــای بــی دلیــل هــم 
مــیــده 

پََـــس بـــذار راحََـــــت بـِِــــره گـــورشــــو گـــم کُُـــنـــه!!!

دیگر نه دلم شوق تماشا دارد
نه پنجره ای به سمت فردا دارد
تنهایی دیگری برو پیدا کن
این غار برای یک نفر جا دارد ...

.. _{همه چیز به پایان رسید!}

_{آری وقت رفتن است...}

_{وقت سفر کردن و دل کندن...}

_{وقت جدایی...}

_{پای رفتن نیست...}

_{اما باید رفت...}

_{رفت و مقصد را جست!}

_{نمی دانم به کدامین سو می روم...}

_{اما می روم...}

_{باید ادامه داد...}

_{هنوز مانده...}

_{مسیر طولانی و مقصد دور...}

هر چیزی زمانی دارد...

نفس هم که باشی،دیر برسی،من رفته ام...

زندگی ساختنی است;نه گذراندنی 

بمان برای ساختن;نسازبرای ماندن

فاصله ی بین مشکل وحل آن;یک زانوزدن است

امانه دربرابرمشکل;بلکه دربرابرخدا

عیب کارازجعبه تقسیم نیست

سیم احساسات ماتنظیم نیست

این خداواین هزاران طول موج 

دیش احساسات مانتظیم نیست

ای عشق مداراکن که به سامان برسیم 

چون مزرعه تشنه به باران برسیم

یامن به یارم برسم یایاربه من

یاهردوبمیریم وبه پایان برسیم...!!!

بعدازتو

این پاره واژه های خسته ام

تن به هیچ شعری نمیدهد

کمی بغض میکنم

کام سنگینی ازسیگار

کمی بغض

کامی سنگین تر

وباترسی مضاعف

شعری کورتاژمی شود

گاهی عشق یعنی

همین

"ترس ازدست دادن تو"

به قیمت سقید شدن موهایم تمام شد...

ولی آموختم که.: ناله ام سکوت باشد...

گریه ام لبخند...

و تنها همدمم، خدا.............